ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ

 

Η πρώτη τεκμηριωμένη χρήση του όρου «γυναικοκτονία» ήταν σε ένα βιβλίο του John Corry (1801) με τίτλο A Satirical View of London at the Commencement of the Nineteenth Century όπου χρησιμοποιήθηκε για να αναφερθεί στη δολοφονία μιας γυναίκας. Μόλις το 1976, ωστόσο, ο όρος επανεισήχθη δημόσια στη σύγχρονη εποχή από τη βία κατά των γυναικών, η φεμινίστρια πρωτοπόρος, ειδικός και ακτιβίστρια, Νταϊάνα Ράσελ, στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων κατά των Γυναικών για να επιστήσει την προσοχή στη βία και τις διακρίσεις κατά των γυναικών.

Στην πρώιμη επανάληψη της από τον Russell, η γυναικοκτονία ορίστηκε ως «η δολοφονία γυναικών από άνδρες με κίνητρο το μίσος, την περιφρόνηση, την ευχαρίστηση ή την αίσθηση ιδιοκτησίας των γυναικών» και «οι μισογυνιστικές δολοφονίες γυναικών από άνδρες». Πιο πρόσφατα, αυτός ο ορισμός εξελίχθηκε στην πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μορφή του ως «η δολοφονία μιας ή περισσότερων θηλυκών από ένα ή περισσότερα αρσενικά επειδή είναι θηλυκά», όπως δήλωσε η Russell στην εισαγωγική της ομιλία  που παρουσιάστηκε στο Συμπόσιο των Ηνωμένων Εθνών για τη Γυναικοκτονία τον Νοέμβριο. 26, 2012.

Ο ορισμός που χρησιμοποιείται -μεταξύ άλλων- από το Συμβούλιο της Ευρώπης και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) και ο οποίος φαίνεται να επικρατεί διεθνώς, παρουσιάζει την γυναικοκτονία ως τη «με πρόθεση ανθρωποκτονία γυναικών επειδή είναι γυναίκες». Η Διακήρυξη της Βιέννης για τις γυναικοκτονίες, του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου του ΟΗΕ (ECOSOC) ορίζει τη γυναικοκτονία ως «τη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών λόγω του φύλου τους» και αναφέρεται σε συγκεκριμένες εκφάνσεις του φαινομένου, όπως η δολοφονία γυναικών από τον νυν ή πρώην σύζυγο ή σύντροφο, η στοχευμένη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών στο πλαίσιο ένοπλων συγκρούσεων, οι δολοφονίες που συνδέονται με εγκλήματα τιμής ή προίκας, εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους, η δολοφονία των Αβορίγινων και των αυτόχθονων γυναικών και κοριτσιών με βάση το φύλο τους,  η παιδοκτονία κοριτσιών και η θανάτωση θηλυκών εμβρύων, οι θάνατοι που σχετίζονται με τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων, οι γυναικοκτονίες που συνδέονται με συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος, όπως εμπορία ναρκωτικών, ανθρώπων και όπλων κ.ά. (Vienna Declaration on femicide, 21 February 2013).

Στη Λατινική Αμερική, η χρήση των όρων «femicidio» ή «feminicidio» είναι ευρέως διαδεδομένη από τα τέλη του 20^ου αιώνα, στον πολιτικό και, εν γένει, δημόσιο λόγο. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν οι εκατοντάδες δολοφονίες γυναικών στην πόλη Juárez του Μεξικό, που οδήγησαν στη συγκρότηση ενός δυναμικού φεμινιστικού κινήματος ενάντια σε όλες τις μορφές βίας που υφίστανται οι γυναίκες και της γυναικοκτονίας και κέντρισαν το διεθνές ενδιαφέρον για το ζήτημα. Λίγα χρόνια αργότερα, οι πρώτες προσπάθειες δικαιικής αντιμετώπισης του προβλήματος αντιμετωπίστηκαν με έκπληξη, σκεπτικισμό και αμφισβήτηση. Παρόλα αυτά, 18 κράτη της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής έχουν εντάξει πλέον την έννοια στο νομικό τους σύστημα, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον νομικοπολιτικό πείραμα.
(Το κείμενο είναι απόσπασμα της δουλειά της Γκόνη-Καραμπότσου Αναστασίας, Δικηγόρος με ειδίκευση στα ζητήματα έμφυλης ισότητας).

 

Το θέμα δεν είναι να αντιδικήσουμε αλλά να συμφωνήσουμε πως προσδιορίζεται ο όρος στην Ελλάδα και ποιες περιπτώσεις θα εντάσσονται στον όρο αυτό .
Και τούτο γιατί στην Ελλάδα τώρα  ξεκίνησε να χρησιμοποιείται όρος αυτός. Εκτός της Έμφυλης βίας οι ενδοοικογενειακή βία θα πρέπει να εντάσσεται στην περίπτωση της γυναικοκτονίας.
Να δώσω επιπλέον στοιχεία από τον Καναδά.
Επιπλέον, το Canadian Femicide Observatory for Justice and Accountability ορίζει τη γυναικοκτονία ως «τη δολοφονία όλων των γυναικών και κοριτσιών κυρίως από, αλλά όχι αποκλειστικά, άνδρες». Αυτός ο ορισμός αναγνωρίζει ότι η γυναικοκτονία μπορεί να διαπράττεται από γυναίκες σε διάφορα κοινωνικά και πολιτισμικά πλαίσια. Είναι επίσης αρκετά ευρύ για να διευκολύνει πιο ακριβείς συγκρίσεις των τάσεων και των προτύπων της γυναικοκτονίας με την πάροδο του χρόνου, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, δεδομένου ότι συλλέγονται διαφορετικοί τύποι δεδομένων.

 Το 2015, το πιο πρόσφατο έτος για το οποίο υπήρχαν διαθέσιμα επίσημα στοιχεία, οι γυναίκες αντιπροσώπευαν περίπου τρία στα 10 (ή το 29%) των θυμάτων ανθρωποκτονιών στον Καναδά. Η αναλογία γυναικών θυμάτων ανθρωποκτονιών προς άνδρες θυμάτων ανθρωποκτονίας παρέμεινε σχετικά σταθερή από το 1975 έως το 2015, κυμαινόμενη από το χαμηλό 24% των θυμάτων το 2008 έως το υψηλό 38% των θυμάτων ανθρωποκτονιών το 1981.

Σχέση γυναικών θυμάτων και δολοφόνων τους

Το 2015, σχεδόν το ήμισυ (48%) όλων των εξιχνιασμένων ανθρωποκτονιών που αφορούσαν γυναίκα θύμα διαπράχθηκαν από σύζυγο ή άλλο σύντροφο. Τα μέλη της οικογένειας (εκτός από έναν γονέα) ήταν δράστες στο 22% των γυναικείων ανθρωποκτονιών, ακολουθούμενα από περιστασιακές γνωριμίες (14%), γονείς (6%), άγνωστοι (6%) και εγκληματίες (3%). Αντίθετα, οι άνδρες σκοτώθηκαν συχνότερα από έναν περιστασιακό γνωστό (45%), από εγκληματία (16%) ή από έναν άγνωστο (16%). Σε αντίθεση με τις γυναίκες θύματα, ένα πολύ μικρότερο ποσοστό περιστατικών που αφορούσαν άνδρα θύμα διαπράχθηκαν από μέλος της οικογένειας (14%), γονέα (5%) ή σύζυγο ή άλλο οικείο σύντροφο (4%). Ως εκ τούτου, τα κίνητρα και οι συνθήκες στις οποίες σκοτώνονται γυναίκες και άνδρες διαφέρουν σημαντικά, υπογραμμίζοντας τη συνάφεια του όρου γυναικοκτονία. Τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες σκοτώνονται κυρίως από άνδρες δράστες.

Θυματοποίηση ανθρωποκτονιών ιθαγενών [iii] γυναικών και κοριτσιών στον Καναδά

Πέρα από τις παραπάνω παραλλαγές, ο κίνδυνος ανθρωποκτονίας δεν είναι επίσης ομοιόμορφα κατανεμημένος στον πληθυσμό για αυτόχθονες και μη αυτόχθονες ομάδες. Οι ιθαγενείς γυναίκες διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανθρωποκτονίας. Με βάση τα δεδομένα της Έρευνας Ανθρωποκτονιών 15 ετών (2001-2015), τα ποσοστά ανθρωποκτονιών για τις ιθαγενείς γυναίκες και τα κορίτσια ήταν περίπου έξι φορές υψηλότερα (48,2 ανά εκατομμύριο πληθυσμού) από τα ποσοστά για τις γυναίκες και τα κορίτσια μη αυτόχθονες (8,2 ανά εκατομμύριο πληθυσμό). Άλλες έρευνες δείχνουν ότι οι ιθαγενείς γυναίκες έχουν 12 φορές περισσότερες πιθανότητες να δολοφονηθούν ή να αγνοηθούν από οποιαδήποτε άλλη γυναίκα στον Καναδά και 16 φορές περισσότερες από τις γυναίκες του Καυκάσου. Αυτή η υπερεκπροσώπηση των ιθαγενών γυναικών και κοριτσιών μεταξύ των θυμάτων ανθρωποκτονιών έχει παρατηρηθεί σε ολόκληρη τη χώρα, με τα υψηλότερα ποσοστά να βρίσκονται στις περιοχές και στις επαρχίες της Μανιτόμπα, της Αλμπέρτα και του Σασκάτσουαν. Στη Μανιτόμπα και το Σασκάτσουαν, συγκεκριμένα, έχει υπολογιστεί ότι οι ιθαγενείς γυναίκες και τα κορίτσια έχουν 19 φορές περισσότερες πιθανότητες από τις Καυκάσιες να δολοφονηθούν ή να αγνοηθούν.

Αποκλίνοντας από τις γενικές φθίνουσες τάσεις στις ανθρωποκτονίες, ο αριθμός των ανθρωποκτονιών που αφορούσαν αυτόχθονες γυναίκες παρέμεινε σταθερός ή αυξήθηκε [iv] κατά την περίοδο 36 ετών από το 1980 έως το 2015, αλλά το ποσοστό τους στο σύνολο των θυμάτων ανθρωποκτονιών έχει αλλάξει. Το 1980, οι ιθαγενείς γυναίκες αντιπροσώπευαν το εννέα τοις εκατό όλων των θυμάτων ανθρωποκτονιών, αλλά αντιπροσώπευαν το 24 τοις εκατό το 2015. Επιπλέον, το 2015, περίπου το 17 τοις εκατό των ιθαγενών γυναικών θυμάτων και το 18 τοις εκατό των μη αυτόχθονων γυναικών θυμάτων ήταν καταγεγραμμένα ως αγνοούμενος την ώρα που έγινε γνωστή η ανθρωποκτονία στην αστυνομία. Επί του παρόντος, στον Καναδά, βρίσκεται σε εξέλιξη μια εθνική έρευνα για αγνοούμενες και δολοφονημένες ιθαγενείς γυναίκες και κορίτσια. Σε μια εθνική επισκόπηση από τη Βασιλική Καναδική Έφιππη Αστυνομία (RCMP), υπολογίστηκε ότι, μεταξύ 1980 και 2012, περίπου 1.200 ιθαγενείς γυναίκες και κορίτσια αγνοήθηκαν ή δολοφονήθηκαν.
( πηγή: https://www.femicideincanada.ca/about/trends )

Τέλος θα πρέπει να γίνει αναφορά στους τύπους Γυναικοκτονίας
Η γυναικοκτονία –η δολοφονία γυναικών και κοριτσιών– είναι η πιο ακραία μορφή βίας σε μια συνέχεια βίας και διακρίσεων κατά των γυναικών και των κοριτσιών. Διάφορες τυπολογίες γυναικοκτονίας έχουν προταθεί από ερευνητές τις προηγούμενες δεκαετίες με πιο διακριτική την «οικεία γυναικοκτονία» από διάφορα άλλα είδη γυναικοκτονίας (π.χ. οικογενειακή γυναικοκτονία και γυναικοκτονία ξένων). Αυτές οι δύο μεγάλες κατηγορίες γυναικοκτονίας ορίζονται παρακάτω.

Η οικεία γυναικοκτονία που αναφέρεται επίσης ως  γυναικεία οικεία σύντροφος , αποτυπώνει τη δολοφονία γυναικών από νυν ή πρώην συντρόφους. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό από τους άνδρες να δεχτούν επίθεση, βιασμό ή δολοφονία από νυν ή πρώην σύντροφο και αυτό συμβαίνει συχνότερα σε σχέσεις όπου υπάρχει ιστορικό βίας από στενό σύντροφο.

Η μη οικεία γυναικοκτονία  περιλαμβάνει τη δολοφονία γυναικών από κάποιον με τον οποίο δεν μοιράζονταν στενή σχέση συντρόφου, που περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα υποτύπων γυναικοκτονίας όπως η οικογενειακή γυναικοκτονία, η γυναικοκτονία «άλλου γνωστού δράστη» και η γυναικοκτονία ξένων.

Για παράδειγμα, το θέμα των αγνοούμενων και δολοφονημένων ιθαγενών γυναικών και κοριτσιών στον Καναδά έχει λάβει εθνική και διεθνή προσοχή τα τελευταία αρκετά χρόνια. Μερικές από αυτές τις γυναίκες σκοτώνονται από άντρες συντρόφους. άλλα από γνωστούς και αγνώστους. Εάν δεχθούμε ότι οι αυτόχθονες γυναίκες και κορίτσια δολοφονούνται, εν μέρει, επειδή είναι γυναίκες, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο όρος «γυναικοκτονία». Ωστόσο, ποιος τύπος γυναικοκτονίας είναι ο καταλληλότερος δεδομένων των τύπων που διατίθενται επί του παρόντος παρακάτω παραμένει ασαφές

Γυναικοκτονία ένοπλων συγκρούσεων

Τόσο οι κρατικοί όσο και οι μη κρατικοί φορείς διαπράττουν σωματική, σεξουαλική και ψυχολογική βία κατά γυναικών και κοριτσιών ως «όπλο πολέμου».

Συνδεδεμένη/Συνδεδεμένη Γυναικοκτονία

Αυτό αναφέρεται στη δολοφονία μιας γυναίκας που δεν ήταν το επιδιωκόμενο θύμα, που μερικές φορές αναφέρεται ως «παράπλευρο» θύμα

Γυναικοκτονία με πολιτισμικό πλαίσιο

Αυτό αναφέρεται στη δολοφονία γυναικών ή κοριτσιών που πλαισιώνονται σε ένα συγκεκριμένο πολιτισμικό πλαίσιο, όπως η γυναικοκτονία που βασίζεται στην «τιμή» ή η γυναικοκτονία που σχετίζεται με την προίκα (βλ. παρακάτω).

Γυναικοκτονία που σχετίζεται με την προίκα
Η προίκα είναι μια πολιτιστική παράδοση σύμφωνα με την οποία η οικογένεια της νύφης παρέχει χρήματα ή/και περιουσία στην οικογένεια του γαμπρού. Όταν ζητείται μεγαλύτερη προίκα μετά το γάμο της νύφης και του γαμπρού ή όταν η οικογένεια του γαμπρού είναι δυσαρεστημένη με την προίκα που τους δίνεται, η γυναίκα αρχίζει να θεωρείται «ακατάλληλη σύζυγος»

Γυναικοκτονία με βάση την «τιμή»
Υπάρχει συζήτηση σχετικά με τη χρήση αυτού του όρου για να αναφερθεί στη δολοφονία γυναικών ή κοριτσιών επειδή η συμπεριφορά τους θεωρήθηκε από τον δράστη ως ντροπή στην οικογένεια…… Συχνά αντιληπτές ως φυσιολογικές συμπεριφορές σε δυτικοποιημένα πλαίσια, οι εν λόγω συμπεριφορές μπορεί να περιλαμβάνουν την επιλογή συντρόφου που δεν θεωρείται κατάλληλος, επιδίωξη εκπαίδευσης ή/και απασχόλησης, ακατάλληλη ενδυμασία ή προγαμιαίο σεξ ή την πεποίθηση ότι είχε συμβεί προγαμιαίο σεξ.
Αυτές οι δολοφονίες διαπράττονται συνήθως από άνδρες μέλη της οικογένειας, αν και μπορεί να εμπλέκονται και γυναίκες δράστες. Σε ορισμένες χώρες, αυτές οι δολοφονίες γίνονται συχνά δημόσια για να επηρεάσουν άλλες γυναίκες στην κοινότητα.

Γυναικοκρατία

Η γυναικοκτονία από γυναίκες δράστες έχει ταξινομηθεί σε μια τυπολογία τριών κατηγοριών από την Νταϊάνα Ράσελ. Η πρώτη κατηγορία είναι μια γυναίκα που ενεργεί ως πράκτορας της πατριαρχίας, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει δολοφονίες που σχετίζονται με την προίκα, βρεφοκτονία γυναικών και θανάτους που σχετίζονται με ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων. Η δεύτερη κατηγορία συλλαμβάνει γυναίκες που μπορεί να ενεργούν ως πράκτορες ανδρών δραστών, όπως αξεσουάρ σε γυναικοκτονίες που σχετίζονται με συμμορίες και ό,τι αναφέρεται ως «τιμή» ή γυναικοκτόνο που σχετίζεται με την προίκα. Η τελική κατηγορία καταγράφει γυναίκες που ενεργούν για λογαριασμό τους, όπως εκείνες που οδηγήθηκαν από ζήλια ή υποκινήθηκαν από οικονομικές δραστηριότητες, δραστηριότητες που σχετίζονται με το έγκλημα ή ιδεολογικές δραστηριότητες.

Γυναικοκτονία στο πλαίσιο της εμπορίας ανθρώπων

Αυτό αναφέρεται στη δολοφονία μιας γυναίκας κατά τη διαδικασία στρατολόγησης, μεταφοράς και παραλαβής ανθρώπων μέσω της χρήσης απειλής, βίας και άλλων τακτικών καταναγκασμού, καθώς και απαγωγής, εξαπάτησης ή/και κατάχρησης εξουσίας με στόχο την εκμετάλλευση

Γυναικοκτονία στο πλαίσιο αυτού που αναφέρεται ως σεξουαλική εργασία ή πορνεία

Η δολοφονία μιας γυναίκας που εμπλέκεται σε αυτό που αναφέρεται ως σεξουαλική εργασία ή πορνεία. Η πατριαρχία, ο ρατσισμός, ο αποικισμός και ο στιγματισμός από την κοινωνία είναι μερικές βασικές πτυχές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατανόηση της ευπάθειας των γυναικών στη γυναικοκτονία σε αυτό το πλαίσιο.

Γυναικοκρατία που σχετίζεται με ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων

Αυτό το είδος γυναικοκτονίας περιλαμβάνει τη δολοφονία ενός κοριτσιού ή μιας γυναίκας ως αποτέλεσμα της πρακτικής του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων. Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων περιλαμβάνει τη μερική ή πλήρη αφαίρεση και/ή τραυματισμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων για μη ιατρικούς σκοπούς

Λεσβοφοβική γυναικοκτονία

Αυτό το είδος γυναικοκτονίας περιλαμβάνει τη δολοφονία μιας γυναίκας από έναν δράστη ή ομάδα δραστών με κίνητρο το μίσος ή την απόρριψη του σεξουαλικού προσανατολισμού της γυναίκας

Γυναικοκτονία που σχετίζεται με το οργανωμένο έγκλημα

Πέρα από τη γυναικοκτονία που διαπράττεται στο πλαίσιο της εμπορίας ανθρώπων, άλλες μορφές γυναικοκτονίας που σχετίζονται με το οργανωμένο έγκλημα περιλαμβάνουν τη δολοφονία γυναικών που σχετίζονται με συμμορίες, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο ή/και αγορές όπλων

Ρατσιστική γυναικοκτονία

Αυτό αναφέρεται σε δολοφονίες που συμβαίνουν λόγω μίσους ή απόρριψης της εθνικής ή φυλετικής καταγωγής μιας γυναίκας, πραγματικής ή αντιληπτής, ή των γενετικών της χαρακτηριστικών

Τρανσφοβική γυναικοκτονία

Αυτό αναφέρεται στη δολοφονία τρανς θυμάτων από έναν δράστη ή ομάδα δραστών που υποκινούνται από το μίσος ή την απόρριψη της διεμφυλικής ταυτότητας

Σεξουαλική γυναικοκτονία

Αυτός ο όρος αναφέρεται σε σεξουαλικές παραβιάσεις και σεξουαλική βία που καταλήγουν στο θάνατο μιας γυναίκας ή ενός κοριτσιού. Οι σεξουαλικές γυναικοκτονίες μπορεί να είναι σκόπιμες, συμπεριλαμβανομένης, για παράδειγμα, της σεξουαλικής βίας που διαπράττεται κατά τη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων ή εναντίον συγκεκριμένων γυναικών, αλλά μπορεί επίσης να είναι ακούσιες, όπως η σεξουαλική βία που διαπράττεται εναντίον γυναικών από άνδρες συντρόφους που έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο της γυναίκας
(ΠΗΓΗ: https://www.femicideincanada.ca/about/types)

Νομίζω πως ολοκλήρωσα το πληροφοριακό «οπλοστάσιο» για όσους / όσες επιθυμούν να βρουν περισσότερες πληροφορίες για έναν γόνιμο διάλογο.

 

Από τα Έργα και τις Ημέρες του Επίσημου Κράτους Κυβέρνησης κα Περγάλια.

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ερχόταν στην επιφάνεια ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά σκάνδαλα που έχουν συμβεί στη χώρα μας, η ρύπανση του ποταμού Ασωπού από τις βιομηχανίες, κανείς δεν φανταζόταν ότι 20 χρόνια αργότερα θα βρίσκονταν ακόμη σε εκκρεμότητα βασικά έργα για την αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς. Ενα από αυτά είναι ο εμπλουτισμός του υπόγειου υδροφορέα της περιοχής με νερό που «περισσεύει» από την Υλίκη, οι μελέτες του οποίου ολοκληρώθηκαν πρόσφατα. Το ερώτημα είναι αν το έργο θα ενταχθεί στο νέο ΕΣΠΑ ή «θα μπει στο συρτάρι», όπως έγινε με τις μελέτες για τη δημιουργία μεγάλου διυλιστηρίου νερού στον Δήμο Τανάγρας

Η πληροφορία αυτή που δημοσιεύθηκε το Νοέμβρη του 2022 μου δημιούργησε ερωτηματικά για το ποιος ευθύνεται αλλά κυρίως ποιοι κέρδισαν από την μη δημιουργία ενός Κεντρικού κανονικού διυλιστηρίου στο Δήμο Τανάγρας με ενιαία τιμολόγηση για όλους καταναλωτές και προτιμήθηκε η λύση των 5 μικρών ταχυδυλιστηρίων που ουσιαστικά εκτός από στερεά σωματίδια και μια υποτυπώδη χημική διύλιση,  δεν κάνει καμιά διύλιση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κατ αρχήν να κερδίζουν οι εταιρίες εμφιάλωσης νερού καθώς και οι εταιρίες παραγωγής συστημάτων ατομικού φιλτραρίσματος.
Αλλά την ίδια φαίνεται τύχη έχει η αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς , ενός έργου 8, 8 εκατομμυρίων ευρώ που κάποιος ή κάποιοι ουσιαστικά την έχουν ναυαγήσει.
Και πάλι εδώ δημιουργούνται ερωτηματικά για το ποια συμφέροντα κρύβονται πίσω από του ναυάγιο.

  
Η ιστορία εν συντομία έχει ως εξής:
Αυτό που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην υπόθεση, εκτός από το τεχνικό κομμάτι, είναι το ιστορικό της. Η ρύπανση του ποταμού Ασωπού και των υπόγειων υδάτων από την άναρχη βιομηχανική ζώνη των Οινοφύτων και του Σχηματαρίου πιστοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2004 από τους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, έπειτα από πολυετή αγώνα ανθρώπων της περιοχής. Κάτοικοι και φορείς προσέφυγαν στα δικαστήρια αποδεικνύοντας τις βαριές συνέπειες στη δημόσια υγεία, και το υπουργείο Περιβάλλοντος αναγκάστηκε να παρέμβει χαρακτηρίζοντας την προστασία του Ασωπού «εθνικό έργο» (εν έτει 2007). Ακολούθως οι βιομηχανίες της περιοχής εντάχθηκαν σε προγράμματα για την επεξεργασία των λυμάτων τους, ο Ασωπός «αποχαρακτηρίστηκε» από αγωγός βιομηχανικών λυμάτων, ενώ η ύδρευση της περιοχής έπαψε να γίνεται μέσω γεωτρήσεων (αλλά από δίκτυο της ΕΥΔΑΠ, μέσω πέντε μικρών ταχυδιυλιστηρίων).

Το 2012 συγκροτήθηκε από την τότε ειδική γραμματέα Επιθεωρητών Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Καραβασίλη μια επιτροπή, η οποία κατέληξε σε διάφορες προτάσεις για την αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς στην ευρύτερη περιοχή. Ανάμεσα στις προτάσεις ήταν και η αξιοποίηση των πλεονασματικών αποθεμάτων της Υλίκης για την άρδευση και τον εμπλουτισμό του υπόγειου υδροφορέα, και η κατασκευή ενός κεντρικού διυλιστηρίου που θα καλύψει τις αυξημένες ανάγκες της περιοχής. Ακολούθησε το 2014 υπογραφή προγραμματικής σύμβασης ανάμεσα στον Δήμο Τανάγρας, το υπουργείο Περιβάλλοντος και την ΕΥΔΑΠ για την προώθηση των απαραίτητων μελετών, ώστε να δημοπρατηθούν τα έργα.

Οι μελέτες για το κεντρικό διυλιστήριο ολοκληρώθηκαν πριν από μερικά χρόνια, αλλά το έργο δεν εντάχθηκε ποτέ σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα ώστε να προχωρήσει. Οι δε μελέτες για τον εμπλουτισμό του υδροφόρου χρειάστηκαν τρία χρόνια για να ενταχθούν στο ΕΣΠΑ (πλέον ολοκληρώθηκαν, καθώς απομένει μόνο η περιβαλλοντική αδειοδότηση), ωστόσο το έργο δεν έχει εξασφαλίσει τα απαραίτητα κεφάλαια.
Αυτό σημαίνει πως δεν το επιθυμούν οι βιομήχανοι, δεν το επιθυμεί η Κυβέρνηση δεν το επιθυμεί ο Δήμος, που για τον Δήμο τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά, διότι πρέπει να εξεταστεί ο πολιτικός  και επιχειρησιακός ρόλος Περγάλια στην όλη αυτή υπόθεση. Οι μέχρι σήμερα δράσεις Περγάλια έχουν στοιχήσει στην περιοχή καθιστώντας την κερδοφόρο νεκροταφείο των βιομηχάνων και υπαρκτό κίνδυνο να ερημοποίησης  στα επόμενα χρόνια των περιοχών από κατοίκους ή να χρεωθούν οι περιοχές αυτές με χιλιάδες νεκρούς περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων.

Να θυμάστε πως ακόμη και αν βρεθούν δικαστές να αποδώσουν δικαιοσύνη, υπάρχει το Κράτος με τις Κυβερνήσεις του που προστατεύει την ανομία, την παρανομία, τα οικονομικά συμφέροντα σε βάρος του περιβάλλοντος και σε βάρος των πολιτών. Υπάρχουν οι Κυβερνήσεις και η διεφθαρμένη κομματοκρατία που επιλέγουν τα κατάλληλα πρόσωπα να υπηρετήσουν τους σχεδιασμούς τους και τα κέρδη τους  και αυτοί είναι Δήμαρχοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, Περιφερειάρχες, Περιφερειακοί Σύμβουλοι, Εισαγγελείς και Δικαστές. Παράλληλα κατασκευάζουν και νομοθετικά πλαίσια προστασίας της καταστροφής και του μαύρου χρήματος  που παράγεται, ονομάζοντας τα Πράσινη ανάπτυξη και περιβαλλοντολογική ευαισθησία. Στην σκιά αυτής της πολιτική μπορούν να φτιάχνουν αποδιοπομπαίοι τράγοι , φορολογικοί νόμοι σε βάρος συγκεκριμένων οικονομικών στρωμάτων επειδή συν τοις άλλοις δεν έχουν την ικανότητα να ελέγξουν τα οικονομικά και τις απώλειες εσόδων.

Στα απόνερα της εκλογικής περιπέτειας για την ανάδειξη δημοτικής πλειοψηφίας.  

Αυτό το μπλόγκ μπορεί να μοιάζει και πολιτικό ημερολόγιο. 
Ζω σε μια περιοχή που ζει τον μύθο της , έναν μύθο που δεν μπορώ να τον καταλάβω , να συμβιώσω μαζί του, να τον νιώσω , να τον εξηγήσω και μαζί του δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους του. 
Δεν λέω , η καθημερινότητα εμποδίζει το άτομο να βιώσει πολιτικά την ζωή του όχι γιατί αδυνατεί αλλά γιατί έτσι έμαθε και συνήθισε πως αυτή είναι η φυσιολογική ζωή νορμάλ ανθρώπων, μα αυτή η άγνοια της πραγματικότητας δείχνει ανθρώπους χωρίς προσανατολισμό και δίχως εγκέφαλο. Ανθρώπους που ζουν σαν κουρδισμένοι, ανθρώπους που έχουν συμβιβαστεί με την διαφθορά και την έχουν ενσωματώσει στο ηθικό τους αξιακό. 
Την ώρα που βγάζουν δεκάρικους για τα περιβαλλοντολογικά δικαιώματα της ζωή τους την ίδια ώρα ταυτίζονται πολιτικά, κοινωνικά , ιδεολογικά με εκείνους που κατέχουν την εξουσία να επιβουλεύονται την ζωή τους, την οικογενειακή τους οικονομία, το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους.  
Οι ίδιοι που έβγαιναν στις πλατείες και ούρλιαζαν εναντίον του θαψίματος των επικίνδυνων υγρών αποβλήτων στην περιοχή της Κεραμιδέζας στο Σχηματάρι, την επόμενη στιγμή έβαλαν υποψήφιοι τοπικοί ή δημοτικοί σύμβουλοι με τον αρχιμάστορα αυτής της ασχήμιας , κομματικό μέλος της Κυβερνητικής παράταξης που έβαλε πλάτες να μην εμποδιστούν ούτε τα σχέδια των Βιομηχάνων της περιοχής ούτε και απόφαση της Κυβέρνησης Μητσοτακης να χρησιμοποιηθεί ο Δήμος Τανάγρας σε νεκροταφείο επικίνδυνων αποβλήτων.  
Τη ίδια στιγμή που γινόταν αυτή η ασχήμια η συγκρότηση συνδυασμού που θα έδινε την μάχη για ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης διαφθοράς , ιδιοποίησης δημόσιων πόρων, βιομηχανίας απ ευθείας αναθέσεων, καταστροφή του περιβάλλοντος ήταν μια φούσκα. 
Υπό την  ηγεσία άλλου κομματικού της κυβερνητικής παράταξης συγκροτήθηκε μια ανομοιογενή πολιτικά και ιδεολογικά και επιχειρησιακά  παράσταση εξαπάτησης των πολιτών που έδωσαν μάχη πραγματική για αλλαγή  μέχρι σημείου που το ΚΚΕ με την Λαϊκή Συσπείρωση να χάσουν την μοναδική έδρα που πάντοτε είχαν στο Δημοτικό Συμβούλιο. 

Παρότι δεν επιτεύχθηκε ο στόχος, ο σκοπός της δημιουργίας του συνδυασμού μπόρεσε να κρύψει πως άλλο εξυπηρετούσε και όχι τον πόθο  των πολιτών, που ήταν η αλλαγή της Δημοτικής Εξουσίας. 
Ο συνδυασμός δημιουργήθηκε ως ανάχωμα σε όποια άλλη προσπάθεια συγκρότησης ενός δυναμικού συνδυασμού που θα αφαιρούσε από την Κυβερνητική παράταξη τον έλεγχο του Δήμου όπου παίζονται ευαίσθητα και πολύ κερδοφόρα παιγνίδια για τους Βιομήχανους και την Κυβέρνηση. 
Σε όλη την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα ο υποψήφιος δήμαρχος είχε πάθει αφωνία. Ενώ είχαν βγει στην επιφάνεια τα στοιχεία ελέγχου της Ανεξάρτητης Αρχής Διαφάνειας που ενοχοποιούσε τον Δήμαρχο και την συμμορία του , ενώ είχαν διαρρεύσει όλα τα στοιχεία της υπόθεσης χωροθέτησης της ταφής αποβλήτων με οικονομικό όφελος των βιομηχάνων της περιοχής, ..... , ενώ είχαν βγει τα στοιχεία που οι βιομήχανοι είχαν κερδίσει να μη  πληρώνουν τέλη καθαριότητας αλλά να υποχρεώνεται ο Δήμος στην αποκομιδή των απορριμμάτων που δημιουργούν, για τον συνδυασμό που προσπαθούσε να δημιουργήσει πολιτική πελατειακών σχέσεων αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν οριστικό τέλος στην δυναστεία Περγάλια. Απεναντίας, με έντεχνο τρόπο ακόμη και ηχηρά βουβό φάνηκε πως ήταν στημένη η διαδικασία και πως ο Παπαϊωάννου , ως υποψήφιος Δήμαρχος δρούσε κατ' εντολή του κόμματος του παρέχοντας προστασία στην επανεκλογή Περγάλια. Το ανησυχητικό είναι πως ακόμη και τα πιο ευφυή άτομα υποψήφιοι του συνδυασμού του Παπαϊωάννου είναι έξω από ότι ωρύεται και ουρλιάζει  για ότι συνέβη και παραμένουν σε συγκεχυμένη κατάσταση  χωρίς ευθύνες και χωρίς συναίσθηση της πραγματικότητας τρέφοντας φρούδες ελπίδες προσπαθώντας οι περισσότεροι να διαχειριστούν την προσωπική εκλογική τους ήττα.  
Κάποιοι δε, που σε όλο το διάστημα ενοχλούσαν ηχηρά τον συνδυασμό για τον τρόπο που πολιτευόταν και την αφωνία του , τώρα προσπαθούν να τον υποστηρίξουν μπρος τον διαφαινόμενο κίνδυνο να δημιουργηθεί Δημοτική Παράταξη με Πολιτικά χαρακτηριστικά έξω από το τοξικό περιβάλλον διαχείρισης και διοίκησης του δήμου που επιθυμεί διακαώς η Κυβερνητική πλειοψηφία να συνεχιστεί.
και επειδή έχει ήδη ξεκινήσει αυτή η διαδικασία , για την οποία θα γράψω χωριστά, και επειδή από την πρώτη στιγμή βγήκαν μπροστά εναντίον της έχουν αναλάβει να σπρώχνουν τα πράγματα στην κατεύθυνση να μην ευοδωθούν οι προσπάθειες συγκρότησης ενός ρεύματος δημοκρατικών και αριστερών πολιτών που να διεκδικήσει της Δημοτική Πλειοψηφία σε βάρος της Δεξιάς.

Τι είναι η αντιπολίτευση που δημιούργησε η εκλογική αναμέτρηση; Μια δύσμορφη μάζα παραγόντων που πολύ γρήγορα θα αυτονομηθούν πολλοί από αυτούς αφού δεν ταιριάζουν τα χνώτα τους και  πολύ φοβάμαι πως αρκετοί από αυτούς που έκαναν προσωπικό αγώνα να εκλεγούν ανεξάρτητα αν ο συνδυασμός κέρδιζε ή έχανε , είναι διαθέσιμοι για αλλαγή προσανατολισμού και μετακίνησης. Το χρήμα και η φιλοδοξία είναι ισχυρά κίνητρα . Δεν σέρνει το αιδοίο καράβια αλλά η φιλοδοξία και το χρήμα όταν σμίγουν σε ανθρώπους χωρίς συνείδηση και αυτοσεβασμό. 

Το ζήτημα του Κοινού Καλού και το ζήτημα ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

 Το κοινό καλό; Τι είναι το κοινό καλό όμως;

Δεν υπάρχουν πολλοί ορισμοί. Κοινό Καλό δεν υπάρχει όσο μια κοινότητα ανθρώπων βιώνει την ανελευθερία της στον ίδιο βαθμό που ζει τις ελευθερίες επιλογής της.

Να δώσω ένα παράδειγμα.

Είστε στο κέντρο μια αίθουσας περίκλειστης με 30 πόρτες. Η Ελευθερίας σας είναι ανύπαρκτη ενώ η Ελευθερία Επιλογής σας είναι απεριόριστη. Κάθε φόρα που ανοίγετε μια πόρτα αυξάνεται ο χώρος και ο χρόνος ελευθερίας σας .

Αφού ανοίξετε και τις 29 πόρτες , τώρα έχει συρρικνωθεί στο ελάχιστο η Ελευθερία Επιλογής σας αλλά έχει εκτοξευθεί η Ελευθερία σας , επειδή ανοίγοντας την 30η πόρτα ο διάδρομο θα σας οδηγήσει στην ελευθερία που αναζητούσατε.

Την ώρα αυτή αντιλαμβάνεστε την διαφορά της αφθονίας της ελευθερίας των επιλογών και της Ελευθερία σας.

Σε μια τώρα κοινότητα που άρχεται θεσμικά έξω από αυτήν και υπακούει ή έχει την ελευθερία να επιλέξει τι θα υπακούσει η Ελευθερία που ορίζεται ως Αυτονομία βρίσκεται εκτοπισμένη από την κοινότητα και προσδιορίζεται εξουσιαστικά, αξιωματικά από εκείνον ή εκείνους που κατέχουν την εξουσία να ορίζουν την πραγματικότητα και την αλήθεια. Επομένως και την ελευθερία.

Στον ίδιο βαθμό η αναζήτηση του κοινού καλού περνάει μέσα από την ελευθερία της σκέψης, την αυτονομία της θέσμισης θεσμών, κανόνων, συμπεριφορών, κουλτούρας, πολιτικής και την ελευθερία της συναπόφασης. Την συναπόφασης να ορίσει το κοινό καλό.

Από ότι φαίνεται το Κοινό καλό περνά μέσα από την Αυτονομία της Πόλης η οποία οδηγεί στην αυτονομία του υποκειμένου της κοινωνίας και που η διαβούλευση των υποκειμένων θα περιγράψουν το κοινό καλό και θα θεσπίσουν τα μέσα για να το δημιουργήσουν, να το υπηρετήσουν και να το διαφυλάξουν.

Αυτό που περιγράφω παραπάνω είναι εκείνο που ονομάζουμε Δημοκρατία. Και η Δημοκρατία είναι η Πολιτική Οργάνωση της Κοινωνίας που δημιουργείται μέσα από την απελευθέρωση και την αυτονομία της Πόλης και των υποκειμένων που την συγκροτούν.

Υπό την έννοια αυτή που διαφέρει τόσο από όπως την ορίζει ο Μαρξισμός όσο και ο Αστισμός, το κοινό καλό αναδύεται από τις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στα απελευθερωμένα υποκείμενα και που αποτελεί παράγωγο ενος συνόλου θεσμών που έχουν συμφωνηθεί στην κοινότητα.

Η ατομική ευδαιμονία και η ατομικά αυτο-ολοκλήρωση περνά μέσα από την αυτο-ολοκλήρωση της Πόλης και της Δημοκρατίας και δεν επιδιώκεται στο εφεύρημα του " ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".

Πάρτε σαν παράδειγμα την αρχαία ελληνική δημοκρατία . Δεν ήταν αριστερή με την σημερινή έννοια. Όμως η Δημοκρατία σε αντίθεση με την ολιγαρχία δίδασκε πως η ατομική ευδαιμονία περνούσε μέσα από την ευδαιμονία της Πόλης . Για την Πόλη πρώτα απ όλα πάσχιζαν και μέσα από αυτήν την οδύνη αυτοεκπλήρωναν και την ιδιωτική , προσωπική τους φιλοδοξία.

Ήρθε ο Καπιταλισμός και μας δίδαξε πως το φυσικό στον άνθρωπο είναι η κατάκτηση και ο ατομικισμός στην ευδαιμονία που στο περίσσευμά του μπορεί να ωφελήσει μια κοινωνία ανθρώπων . Έτσι μέσα από αυτήν την σχέση γεννήθηκε και το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" . Έτσι ο Καπιταλιστής που ως μέσον είχε την εκμετάλλευση σε βάρος των εργαζομένων σε αυτόν, αποκτούσε το ηθικό πλεονέκτημα να δωρίσει στην κοινότητα μέρος των προσόδων εκμετάλλευσης και να αγιάσει τον σκοπό που ήταν η εκμετάλλευση.

Αυτό κάνει και ο Περγάλιας *. Με τις απ ευθείας αναθέσεις εκμεταλλεύεται τους πόρους και αγιάζει τα μέσα με το να κάνει δωράκια, ρουσφέτια, ευνοιοκρατία φίλων και "πολιτικών" ιδεολογικών συγγενών και κυρίως μηχανισμό επανεκλογής του.

Όπως προείπα η παραπάνω διατύπωση σκέψης είναι επηρεασμένη από την δημόσια εκμυστήρευση της σκέψη φίλου την οποία αξιολόγησα σε άλλο τοίχο και δεν θα επανέλθω εδώ.

Όμως μου έδωσε την αφορμή να θέσω προς διανοητική ενασχόληση όσων το επιθυμούν ορισμένα προτάγματα , προτάγματα κατά την άποψή μου, στην κατανόηση του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε και που, πάλι κατά την άποψή μου, έχει χάσει τον προσανατολισμό του.

* Ο Περγάλιας ήταν Δήμαρχος του Δήμου Τανάγρας που επανεξελέγη για τρίτη θητεία έχοντας κάνει αίσχη οικονομικά και περιβαλλοντολογικά σε βάρος του Δήμου και των Κατοίκων. Αποτελεί δε παράδοξο η επανεκλογή του. 

"Φιλοσοφία της ανθρώπινης αναβάθμισης" του Θεοφάνη Τάση

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 2

 ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ

Θέση βάση της οποίας μπορεί να δημιουργηθεί αυτή η ομάδα Πολιτών - Ψηφοφόρων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση με αφορμή τις επόμενες εκλογές στο Δήμο Τανάγρας.

Θα πρέπει αν δώσουμε μια σκληρή μάχη με απαραίτητες όλες τις δυνάμεις μας και να δεσμευτούμε ότι θα υπερασπιστούμε τα κοινωνικά αγαθά, τις κοινωνικές υπηρεσίες, το περιβάλλον , τα συμφέροντα του συνόλου των δημοτών και των Κατοίκων του Δήμου με κάθε κόστος.

Όποιος όμως από την άλλη επιμένει να προσβλέπει σε «ικανά και άξια πρόσωπα» ως λύση γενικά και αφηρημένα – δηλαδή με όρους παραγοντισμού – τότε λέει συνειδητά ανεδαφικά πράγματα. Γιατί ικανά και άξια πρόσωπα, τουλάχιστον από τη σκοπιά των θέσεων της Αριστεράς αλλά και των Δημοκρατικών ανθρώπων, μπορεί να είναι μόνο αυτά που θα βοηθήσουν στη συγκρότηση ενός πολιτικού ρεύματος, στην ανάπτυξη του κοινωνικού κινήματος και θα δεσμευτούν για την υλοποίηση ενός προγράμματος υπέρ των λαϊκών τάξεων σε τοπικό επίπεδο, και όχι απλώς για την υποστήριξη κάποιων θέσεων, που λόγω ανάγκης ίσως να μην εφαρμοστούν..

Εκείνο που μέχρι σήμερα δεν είχαμε επιχειρήσει ήταν η δημιουργία μια πολιτικής αυτοδιοικιτικής κίνησης που θα ένωνε όλα τα δημοκρατικά και Αριστερά στοιχεία ( υποκείμενα) του Καλλικρατικού Δήμου Τανάγρας , που θα επεξεργαζόταν προγράμματα, λύσεις προβλημάτων, διεκδίκησης συγκεκριμένων πραγμάτων και δημιουργίας θεσμών , που θα συντόνιζε ενέργειες των κατοίκων και θα ενημέρωνε σε τακτικά διαστήματα για το πλήθος των αναγκών και των ορθών ή λανθασμένων αποφάσεων της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής.

Με την κίνηση αυτή επιθυμώ να συνεισφέρω τις δυνατότητες μου που μαζί με τις δικές σας , όσων δηλαδή συμφωνούν να προσφέρουμε στους Δημότες και τους Κατοίκους του Δήμου ένα όραμα καλύτερης ζωής, την δημιουργία της κοινής συλλογικής συνείδησης , ενός ισχυρού και διεκδικητικού κινήματος της τοπικής αυτοδιοίκησης, συνδεδεμένο με την προοπτική της ανατροπής των επιζήμιων οικονομικών και πολιτικών επιλογών που έχουν θεσπιστεί, ψηφιστεί και παραχθεί από την απερχόμενη Δημοτική Αρχή Περγάλια ως εντολοδόχος των Κυβερνητικών και Ολιγαρχικών αποφάσεων και που θα συμπυκνώνεται σε:

α. Θεσμικές παρεμβάσεις που πρέπει να λογοδοτούν στην προσπάθεια συγκρότησης επιτροπών αγώνα και κινημάτων διεκδίκησης σε τοπικό επίπεδο. Αυτό απαιτεί δημοκρατικά αυτοδιοικητικά σχήματα που θα ενεργοποιήσουν κοινωνικές δυνάμεις που θα βοηθήσουν στην αυτό-οργάνωση τους.

β. Στην Διεύρυνση της δημοκρατίας σε τοπικό επίπεδο μέσα από την δημιουργία λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς, λαϊκών συνελεύσεων Δημοτικής Ενότητας ή Τοπική Κοινότητας, την εισαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων σε κρίσιμα ζητήματα όπως η διαχείριση του αποχετευτικού και άλλων μορφών Άμεσης Δημοκρατίας.

γ. Στην ιδεολογική, πολιτική και κινηματική πάλη για την αναχαίτιση της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της ομοφοβίας και του φασισμού στις γειτονιές πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα στην περίοδο που οι φασίστες με τη συνδρομή της κυβέρνησης δηλητηριάζουν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας στο πλαίσιο ενός συνειδητού σχεδίου αντιμετώπισης της κρίσης προς όφελος των αφεντικών.

δ. Στην έμπρακτη οργάνωση της κοινωνικής αλληλεγγύης πρώτα ανάμεσα στου εργαζόμενους, τους ανέργους και τους αυτοαπασχολούμενους αλλά και την δημιουργία μόνιμων δομών αλληλεγγύης ( Κοινωνικά Ιατρεία, κοινωνικά φαρμακεία, κοινωνικά παντοπωλεία συνεταιρισμοί και νομική προστασία) με στόχο την αναχαίτιση της φτώχεια που βαθαίνει συνεχώς με την αναλγησία της Κυβέρνησης.

ε. Στην Οργάνωση της ανυπακοής στις κυβερνητικές επιταγές, στα ΣΔΙΤ και τις συνεκμεταλλεύσεις των δημοτικών υπηρεσιών προς τους Πολίτες από ιδιωτικά συμφέροντα, την υπεράσπιση των έργων αυτεπιστασίας και αξιοποίησης των ανθρώπινων πόρων σε όλα τα επίπεδα οικονομικής δραστηριότητας του Δήμου

ζ. τέλος στο δικαίωμα των πολιτών να ορίζουν την πόλη, το περιβάλλον και τους κοινόχρηστους χώρους της και να διαφυλάσσουν την πολιτιστική κληρονομιά της απέναντι στη λογική της εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος και της καταπάτησης των δημόσιων χώρων από αδηφάγα επιχειρηματικά συμφέροντα,

Με τα παραπάνω αποδεχτά από μέρους σας , όσων δηλαδή έχετε τις ίδιες ανησυχίες και προσβλέπετε σε μια άλλου τύπου Τοπική Αυτοδιοίκηση, το κείμενο αυτό των θέσεων καλωσορίσματος μπορεί, εμπλουτισμένο με επιπλέον θέσεις που πρέπει να συμφωνηθούν, να αποτελέσει τον θεωρητικό κορμό της προκήρυξης δημιουργίας της Αυτοδιοικιτικής Πολιτικής Κίνησης στον Δήμο Τανάγρας

Η Λειτουργία αυτής της ομάδας ως ιδιωτική έχει την έννοια της προστασίας των προσωπικών δεδομένων των μελών της, πέραν της δουλειάς που πρέπει να γίνει για την επίτευξη των σκοπών δημιουργίας της Κίνησης και που βασίζεται στην ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης, φιλίας και ομοϊδεατισμού.

Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Δήλεσι

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 «ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ» ΕΓΚΩΜΙΟΝ

Τώρα που έληξε προσωρινά το φαιδρό Καλοκαίρι, αρχίζει ανελέητο το Εκλογικό Φθινόπωρο. Το Δράμα των υποψηφίων στις επικείμενες δημοτικές και λοιπές σχετικές κομματικές εκλογές.

Να πούμε πως οι εκλογές, όλες οι εκλογές, παρέχουν τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε. να ξεπλένεται αμέσως με τη ανακήρυξή του και να παραδίδεται στους ψηφοφόρους ως πάναγνη παρθένος. Δηλαδή οι εκλογές είναι, τρόπον τινά, ένα καθαρτήριο.

Και όχι μόνο! Με μόνη την ανακήρυξη τινός ως υποψηφίου, αμέσως αυτός αποκτά ικανότητες, μόρφωση, δεξιότητες, ποιότητες, τέτοιες που τον καθιστούν ικανό να μας σώσει. Μόνο με τη συμμετοχή του στις εκλογές, ο απατεώνας γίνεται τίμιος, ο βλάξ ευφυής, ο λερωμένος άσπιλος! Οι εκλογές σε επίπεδο ικανοτήτων έχουν αντικαταστήσει την παιδεία. Κατά τούτο μοιάζουν με την νεροποντή, ότι αμφότερα τα φαινόμενα αποκαλύπτουν όντα που πριν κρύβονταν στις πέτρες και τα χώματα, κυρίως στην πάρτη τους.

Θα προσπαθήσουμε τώρα με την αρμόζουσα γλυκύτητα να περιγράψουμε τον κορυφαίο, ίσως, ανθρώπινο τύπο που θάλλει, έστω για λίγο, σαν το κυκλάμινο, στα Βραχώδη Όρη της άχαρης ζωής μας, τον «Υποψήφιο». Είναι το πρόσωπο που περιμένει να εκλεγεί σε ψηφοφορία.

Έτσι εκλέγεται ο «γαμπρός». Εκείνος που χώνει την κεφάλα του κάτω από τη λεπίδα του πλήθους. Που υποδύεται στιγμιαία τον υπηρέτη του λαού, μέχρι να «σκαλώσει», για να μπορεί επιτέλους, μετά τις εκλογές, να τον εκδικηθεί για τις υποχωρήσεις που του έκανε προεκλογικώς, με την πλήρη αδιαφορία του.

Ο ρόλος του θαυμάσιος και μοναδικός! Είναι ο τροχός επί του οποίου κινείται η σακαράκα της δημοκρατίας. Όμως η δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα για να κυβερνάς κοιμισμένους.

Τούτο το «μηχάνημα» ήταν γνωστό όχι μόνο κατά την περίοδο μετά την Απολυταρχία, αλλά και στους Αρχαίους χρόνους! (οι σύγχρονοι ηγέτες μας δεν κυβερνούν, αλλά φημίζονται ως μεταπράτες, εισαγωγείς και υπηρέτες των ξένων).

Ο «Υποψήφιος», λοιπόν, έχει ιδιαίτερο θυμικό που πρέπει να προσεχθεί. Κατά πρώτον θέλει διακαώς να εκλέγεται και θέλει να διατηρήσει για πάντα την εκλογή του. Έπειτα θέλει, αφού εκλεγεί, να τον αφήσουν στην ησυχία του να απολαύσει επιτέλους την εκλογή του.

Κυρίως θέλει να μην του λένε και να του θυμίζουν πως η εκλογή του συνεπάγεται και υποχρεώσεις προς τους ψηφοφόρους, γιατί είναι γνωστό ότι μοναδικός σκοπός της εκλογής του, δεν είναι άλλος παρά η ίδια η εκλογή του!

Τέλος θέλει να μην τον ζαλίζουν λέγοντάς του πως τον ψήφισαν, αλλά να σκέφτονται, όπως ο ίδιος, ότι είναι προορισμένος να εκλέγεται συνεχώς με την αξία του, να φυτρώνει στον τόπο, όπως φυτρώνουν η αγριάδα, τα βλίτα